Geschiedenis van De HULO: deel 2

De eerste HULO kranen en het HULO steen pakket

De ontwikkeling van wat later de eerste HULO kraan en tang zou worden vond eerst nog plaats onder de hoede van het transportbedrijf Gebroeders Van Huet waar Louis van Huet inmiddels als firmant was ingetreden. Rond 1952 is door het transportbedrijf Van Huet bij de firma Reimakers in Goch (Duitsland) een oplegger besteld die speciaal ontworpen was om deze eerste kraan op te installeren. Theo Driessen was toentertijd werkzaam bij de firma Rademakers en werd aangesteld om deze oplegger te ontwikkelen en te bouwen. Zo kwam hij in contact met wat later de HULO zou worden en is na verloop van enige jaren dan ook bij de HULO gaan werken.

De eerste generatie HULO kranen.

Al eind jaren 40 was er door het concern Waalsteen een prijs van 500.000 gulden uitgeloofd voor een mechanische oplossing voor het laden en lossen van steen transportauto's. De ontwikkeling binnen hetWaalsteen concern mislukte echter jammerlijk. De gebroeders Van Huet hadden daarentegen begin jaren 50 een oplossing in de vorm van de HULO kraan en tang. Om deze oplossing grootschalig te gaan gebruiken was het noodzakelijk dat de steenfabrieken de stenen gingen optasten in een specifiek pakket: het 11 voets (en later 12 voets) HULO pakket. Medewerking van de steenfabrieken was dus een voorwaarde. Henk van Huet heeft zich met name ingezet om de steenfabrieken te overtuigen om het HULO pakket te adopteren.

Het 11-voets HULO steen pakket met op de grond de mal die werd gebruikt om de onderste laag stenen op maat te leggen.

Het Waalsteen concern heeft toen een poging gedaan dit idee van HULO te kopiëren maar omdat toen de patenten al aangevraagd waren mislukte dit. De zakelijke relatie tussen de steenfabrieken van het Waalsteen concern en het transport bedrijf Van Huet bekoelde hierdoor wel. Dit leidde tot financiële problemen in het transportbedrijf. Om extra geld te verdienen is toen gekeken of men de HULO kraan en tang in licentie kon laten bouwen. Na een eerste mislukte poging met de firma Halberg uit Weert kwam men terecht bij de Firma Bischofwerke in Recklinghausen. Toen is ook voor het eerst de naam HULO geboren: HUet Laad en lOsser. De firma Bischofwerke heeft toen de eerste HULO kranen in serie geproduceerd. Ook deze samenwerking werd uiteindelijk beëindigd omdat Bischofwerke niet de geschikte verkoop kanalen had of kon ontwikkelen om deze kranen te verkopen. De samenwerking met Bishofwerke leverde de HULO wel een begaafde constructeur op, dhr. Hillebrandt, die zich bij HULO bezig hield met de wagenbouw en de ontwikkeling van de Spoorloper (waarover later meer).

Oprichting en eerste bloei van het bedrijf HULO

Het transportbedrijf Gebroeders Van Huet raakte het transport werk van de Waalconcern steenfabrieken kwijt door het conflict over het gebruik van de HULO tang ideeën. Via zakelijke contacten met collega transporteur Joop van Zanten, werkend voor steenfabriek Meinderswijck in Arnhem, kreeg men transport werk voor Meinderswijck. De directeur van Meinderswijck, dhr. Ariëns, was zijdelings op de hoogte van de problemen met het Waalsteen concern en de pogingen binnen het transport bedrijf Van Huet om de HULO kraan en tang te produceren. Hij heeft toen contact gezocht met Gerrit van Huet om naar een oplossing te zoeken. Onder zijn aansporing is toen de HULO als bedrijf opgericht rond 1958, met dhr. Ariëns als commissaris. Jan van Huet heeft toen het transport bedrijf apart voortgezet.

De HULO floreerde met een productie van 4 à 5 kranen per week. En deze kranen werden niet alleen in Nederland afgezet. Nadat Antoon van Huet naar Engeland ging als vertegenwoordiger van HULO begon dat ook een grote markt te worden. Bij de HULO werkten halverwege jaren 60 zo'n 180 mensen.

De HULO 1000NS kraan op een oplegger voorzien van de spoorvolger

De HULO spoorloper

De inventiviteit van de gebroeders Van Huet beperkt zich niet alleen tot de kranen en tangen voor baksteen transport maar er werd ook een systeem ontwikkeld, de Spoorloper, om te voorkomen dat zware opleggers konden gaan scharen en kantelen. Dit systeem werd door Henk, Louis van Huet en de constructeur dhr. Hillebrandt ontwikkeld. De ontwikkeling van het systeem heeft veel geld gekost maar het systeem werkte dan ook perfect. Helaas is dit systeem nooit een succes geworden omdat dit namelijk voor elke combinatie van auto en oplegger aangepast moest worden. Men kon niet makkelijk de oplegger met Spoorloper achter een andere auto plaatsen. Dit was een groot nadeel voor transporteurs omdat zij hierdoor veel flexibiliteit kwijt raakte.

Het spoorloper systeem in een 1:10 schaalmodel. De meesturende assen zorgden ervoor dat het zwaartepunt van de last altijd tussen de wielen bleef waardoor het omslaan van de oplegger praktisch onmogelijk was.

De leger order en de eerste overname

Het succes van HULO kwam ook onder de aandacht van het Nederlandse leger. Het leger was op zoek naar een kraan die artillerie granaten kon laden en lossen in het veld.

Het leger had 3 miljoen gulden over voor de ontwikkeling en levering van 152 van deze kranen. Ondanks waarschuwingen van een aantal medewerkers (men vond dat HULO te klein was voor een dergelijke grootschalige serie productie) heeft de HULO deze opdracht geaccepteerd.

Het leger kwam na het accepteren van het contract met een aantal extra eisen waardoor er een half jaar extra ontwerptijd nodig was. In die periode was er sprake van een enorme prijs en loonkosten stijging. Het contract bevatte echter de bepaling dat tussentijdse prijs en loonontwikkelingen niet in het contract verdisconteerd mochten worden. Waar men eerst de hoop had om zo'n 1 miljoen gulden te verdienen aan deze order moest er uiteindelijk 1 miljoen gulden eigen geld bij. Dit speelde rond 1973 en viel samen met het instorten van de huizenmarkt en het baksteentransport door de olie crisis.

De banken hadden geen vertrouwen in de goede afloop en draaiden de geldkraan dicht. De gebroeders Van Huet werden aan de kant gezet en er kwamen nieuwe bewindsvoerders. Hiermee eindigde de periode van het bedrijf HULO waarin de oprichters zelf nog actief waren. Naderhand is er niemand van de familie Van Huet meer bij het bedrijf betrokken geweest.

De oprichting van AVH

Antoon van Huet heeft na deze overname samen met investeerders een nieuw bedrijf opgezet genaamd AVH, later de GSP machine fabriek. Dit bedrijf heeft de traditie van de HULO op het gebied van de HULO kranen en tangen voortgezet. De AVH heeft zich gevestigd op het terrein waar oorspronkelijk de HULO naar toe had moeten verhuizen. De HULO had in voorbereiding op het uitvoeren van de legerorder een nieuw gebied laten ontwikkelen iets buiten de bebouwde kom van Pannerden. In de volksmond werd dit het industrie terrein genoemd. De bedoeling was om de HULO productie daar naar toe te verplaatsen. Die verhuizing is na de overname door nieuwe bewindsvoerders niet doorgegaan waardoor het terrein braak kwam te liggen. Na een aantal jaren is de helft van dit terrein gebruikt voor de bouw van wat nu de GSP machine fabriek is.

Dit bedrijf is het enige dat nu (anno 2012) nog doet herinneren aan het HULO concern.

HULO interne transport systemen

Na de overname van HULO in 1974 begon de aandacht van het bedrijf te verschuiven van het baksteen transport naar interne transport systemen zoals manipulatoren, lopende banden, elevatoren, pakmachines etc. In de jaren 80 boekte HULO wereldwijd verkoop successen. In landen als Taiwan, Maleisie, Engeland en Frankrijk werden de producten afgezet. De HULO wisselde in de jaren 80 en 90 meermalen van eigenaar. Onder andere het Zweedse bedrijf MHT was een tijd lang eigenaar.

Het einde

De economische neergang begin jaren 90 bleek ook de positie van de HULO aan te tasten. Rond 1993 werd HULO voor de laatste keer overgenomen door een groep investeerders en ging verder on de naam ITS hulo. De nieuwe directie bleek echter niet in staat te zijn om ITS hulo in de zwarte cijfers te houden. Dit leidde uiteindelijk tot het definitieve faillissement in 1998. De Liemers Lantaern weidde nog een groot artikel aan de openbare executie veiling van de HULO inventaris.

Artikel uit de Liemers Lantaern jaargang 61 no. 20, 13 mei 1998. Rechts op de foto Wim van Huet.

Tot slot

De HULO is ruim 35 jaar een roerig bedrijf geweest, Hoogte- en dieptepunten wisselden elkaar soms in hoog tempo af. Terugkijkend over die meer dan 35 jaar kun je zeggen dat een klein Pannerdens bedrijf een revolutie teweeg wist te brengen in een essentieel onderdeel van de Nederlandse wederopbouw, namelijk het snelle en efficiënte transport van bakstenen van oven naar steiger. Niet voor niets was het 11 en later 12 voets HULO pakket een begrip in de bouw en worden door GSP nog steeds HULO steen tangen geproduceerd.

Ik hoop dat door dit artikel de herinnering aan de HULO levend blijft. De HULO liet zien dat je in een klein dorp met goede mensen grote dingen kunt bereiken.

Borne, oktober 2012

Chera Bekker

Reacties welkom via info@pannerden.info