Zij-rivier (gedicht)

Helemaal in de verte zie ik haar al de bocht om komen

met mijn ogen knipperend tegen de zomerzon

net als vroeger, turend naar wat ze heeft meegenomen

waarmee ze mij toen, zo vaak, verrassen kon

op mijn eigen strandje spoelt ze nu speels mijn tenen                

trekt zich weer terug, kabbelend als een dart`le meid

zwierend met haar volmaakte draaikuiltjes langs de stenen

O, hoe heerlijk soms… verdrijft.. de tijd…

in de windstilte van haar zachte bermen vlei ik me neer

ze glijdt voorbij, mijn blik meezuigend naar een ver verleden,

in haar betoverend zog….en ik droom…en droom.. van méér…

en dwaal en dwaal… verdwaal… naar een zee van mogelijkheden.

Frans Smolders