Beelden uit mijn kinderjaren uit mijn jeugd zo vrij en blij...

Pandre, 1947
De oorlog was net afgelopen
en iedereen zat op 'n baetere tied te hopen
we keken niet allemøl aeve bli-j
want de aermoej was nog nie vurbi-j

Mar, vur mien was 't zonneklaor
de oorlog hawwe achter de rug
dus vur 'n jong van net zes jaor
was tur gin vuiltje mèr aon de luch

Op de bewaorschøl 'n bietje knippe en plekke
ja, da hielden wi-j wel vol
en bi-j de nunnekes de schort los trekke
wi-j hadden duk de grøtste lol.

Mar toen...1 april 1947..
Toen ik naor de gróte schøl toe moes
Ja moes! Want ik wou gao nie gaon!
Was ik hartstikke kwaod..nee zeg mar woes!
Ze moesten mien naaor schøl toe slaon....

Wi-j zate wel met dèrtig blage ien de èrste klas
Vijf keer Jantje, Pietje; drie keer Wimke; zes keer Theetje;
en zeuven keer Hent,en alle Annies, Thea's, Truussen, Willies en Betsies...én Diny's
die waren allemøl bi-j juffrouw van Megen bekend.

Wi-j zate zo twee aon twee aon 'n tøffeltje en'n bank
met één inkpot ien 't midden.
En 'smèrges vurdat de les begon
dan deeje we met de héle klas, èrs bidde...
(mar of dat nog geholpen het... dat is dan wèr 'n twidde)

Ja, wi-j leerden toen al lèze en schrieve,
schreve zóóó... hillemøl schuun, met 'n kroontjes-pen,
moesten øk nog binnen de lijntjes blieve
van je aap, noot, mies..... aj da nog ken..

Nève da schrieve en lèze moeste we øk hollands lere praote,
– wees nu 'ns even stil – dat klink øk bèter as – hou toch de moel
mar thuus daor hadde ze da gao nie ien de gaote
daor hadde ze nog nie zo'n taol-gevuul

Ien de twidde klas, bi-j meneer de Groot, leerde wi-j rèkene
wi-j dreunde daor de taofels van één tot tien hardop
en aj daor dan 'ns 'n keertje nie mèt deej
dan sloeg tie ow zó met 'n liniaol op de kop.

Mar thuus dors gi-j da gao nie te vertellen
al haj øk niks gedaon, 't was altied eige schuld
Van grote minse daor kriej gin
geliek vanal heij hier op de hersens øk zo'n bult!

Wij gingen naor de derde klas, de juffrouw hiete BÖLTE...
Dat hawwe allang gezien... en wi-j sloofden ons uut vur heur
en as ze héél dichtbi-j kwam
dan kreeg ik vaak 'n kleur!

Daornao kwamen we bi-j Looijschilder ien de vierde klas,
toen we bi-j hum op 't kienderkoor gingen.
Want al dat leren dat is dan wel mooi,
mar dur is toch niks møier dan zingen

Wij oefende van de kermis tot Kerstmis
van stille nacht, heilig en nu sijt wellecomen
en onder de grote kastanjes...
daor zongen wij O, O, dennebomen

Mar daornao kwame we ien de vijfde klas
nee, da was gao nie mér leuk
d'n godsganslukke dag was 't rèkene
ge leerde ow eige gewoonweg 'n breuk!

Now en toen nog , bi-j de Swart, 'n jaortje ien de zesde...
vur sommige was't de zeuvende of achtste klas
ik het nog duk op de kni-jen vur 't bord motten zitten
en was bli-j dat 't vur mien de leste was..

ach lieve minse,
ge zul d'r ooit van gaon dromen
van die mooie ouwe schøl...
aj zo oud bun as ik
dan doej 't allemøl.

Frans Smolders, juli 2011

noot redactie:
bovenstaand gedicht speciaal geschreven voor de "laatste" bezoekdag van de oude basisschool.